2.4
Metody pracy z osobami 60+ w środowisku międzykulturowym
Zarówno seniorki i seniorzy, jak i ukraińscy goście, to grupy szczególne. Nie wszystkie standardowe metody można wykorzystać w działaniachz udziałem tych osób, czasami nie wszystkie stosuje się od razu, ale też niektórych z nich nie trzeba uruchamiać wcale. Jeśli to możliwe, warto zapraszać uczestniczki i uczestników do udziału w planowanych aktywnościach indywidualnie oraz informować, że są one bezpłatne.
Oto, co – jak dotąd – dobrze się sprawdza:
- Zbudowanie przestrzeni do wspólnego działania, która umożliwia prezentowanie umiejętności, bez względu na status społeczny czy wiek.
- Wyodrębnienie miejsca umożliwiającego swobodny i spontaniczny kontakt, bez kierowania z zewnątrz. W ten sposób mogą nawiązywać się rozmaite formy relacji.
- Proste działania integracyjne i motywacyjne, czyli wszelkiego rodzaju rękodzieło, wspólne tańce i zabawa.
- Tworzenie okazji do zżycia się i pomoc w przełamaniu lodów – co sprawi, że późniejsze wspólne aktywności będą bardziej satysfakcjonujące i efektywne. Jest na to kilka sposobów:
- Opowiadanie o sobie – dzięki temu łatwiej znaleźć wspólne tematy w nowo poznanym towarzystwie. Dobrze sprawdza się rozwiązanie, gdy w środowisku międzykulturowym rundkę zaczynają gospodarze. „A u nas…” – te słowa pozwalają się zaprezentować, przynoszą satysfakcję i poczucie wyjątkowości.
- Wspólne gotowanie – pomaga budować i zarządzać relacjami.
- Wytrzymanie niekomfortowej ciszy w czasie pierwszych spotkań – to trudne, ale sprawia, że grupa musi wziąć odpowiedzialność za sytuację; zawsze znajduje się ktoś, kto zacznie pierwszy.
A w sytuacji, gdy dodatkowym wyzwaniem jest bariera językowa:
- Zaproszenie do wspólnych, małych aktywności na początek – zamiast rundki przedstawiania czy ustalania reguł (np. udekorowanie sali itp.).
- Prośba o przyniesienie ze sobą małego, osobistego drobiazgu.
- Nauczenie się i wspólne śpiewanie jednej piosenki, której zwrotki są zarówno w języku polskim, jak i ukraińskim.
- Przygotowanie listy internacjonalizmów, czyli słów brzmiących w języku polskim tak samo jak w ukraińskim – wybrana osoba czyta je po kolei, pozostałe dają znać, że rozumieją.
- Powitanie w różnych językach – każda osoba dostaje instrukcję, jak ma się przywitać, a pozostali zgadują, z jakiej kultury pochodzi i jakim językiem się posługuje.
- Wymiana wiedzy poprzez doświadczenie – tym, co łączy ludzi, jest chęć pomocy, bycie potrzebnym, poczucie sprawczości, odpowiedzialności i świadomość, że mogą zrobić coś dobrego.
O tym, jak żyje się w Polsce albo jak przygotować dobre CV najlepiej opowie osoba o doświadczeniu migranckim, nie zaś zaproszony ekspert czy ekspertka. Włączanie do tego typu działań tych, którzy przeszli tę samą drogę, jest dodatkową wartością dla nich samych